Με τον ορό «παράδοση» εννοούμε την καθεστηκυία στάση και άποψη για ένα μεγάλο εύρος θεμάτων που περιλαμβάνουν την κοινωνική , την οικονομική την πολιτιστική και την θρησκευτική ζωή οι οποίες απολαμβάνουν την αναγνώριση τόσο για σημερινή τους αξία όσο και για την αξία που τους δόθηκε στο παρελθόν ( ακρόπολη).Παρόλα αυτά κάποιες από τις αξίες αυτές δεν είναι βιώσιμες και αυτό γιατί καθώς η κοινωνία εξελίσσεται δεν μπορούν να την ακολουθήσουν και έτσι καταστρέφονται ή μένουν στο περιθώριο. Στην θέση τους δημιουργούνται νέες οι οποίες είναι προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις της εποχής και βοηθούν στην πρόοδο και την ανάπτυξη της κοινωνίας .
Έτσι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η παράδοση αποτελεί κάτι το στατικό και το αναλλοίωτο και συνεπώς το συντηρητικό. Και αυτό γιατί η παράδοση είναι κάτι το κατεξοχήν προοδευτικό και διαρκώς μεταβαλλόμενο. Η παράδοση συνεχώς μεταβάλλεται και αλλάζει για να ανταποκριθεί κάθε φορά στις νέες απαιτήσεις της κοινωνίας . Τα παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν είναι αναρίθμητα και όλα αποδεικνύουν το ανανεωτικό χαρακτήρα της παράδοσης .
Η άποψη λοιπόν ότι η παράδοση δεν μπορεί να συμβαδίσει με το καινούργιο και το σύγχρονο και ότι αποτελεί τροχοπέδη στον εκσυγχρονισμό δεν μπορεί να ισχύσει. Βέβαια κατά την διάρκεια της αλλαγής και της ανανέωσης της παράδοσης δημιουργείται μια αντιδικία ανάμεσα στο δικό μας το πατρικό και δοκιμασμένο και από την άλλη μεριά το αδοκίμαστο το νέο το αβέβαιο γοητευτικό και ελπιδοφόρο. Μέσα όμως από αυτή την αντιδικία και την συνείδηση της μόνιμης αλλαγής ξεκινά μια δημιουργική φάση όπου συμπλέουν το παλιό και το νέο . Η παράδοση δεν χάνεται εύκολα ,συχνά μεταμορφώνεται, τροποποιείται , αλλά επιζεί άλλοτε ως μορφή και συνηθέστερα ως ιδέα , γόνιμη και δημιουργική
1 σχόλιο:
Ωραιο κειμενο.Και το προηγουμενο επισης.
Δημοσίευση σχολίου