Τα Αρχαία κλαίει, τα παιδία παίζει

Η φετινή εισαγωγή υποψηφίων σε σχολές με υπερβολικά χαμηλούς βαθμούς έδωσε τροφή σε πολλούς να σχολιάσουν δηκτικά την απόφαση κατάργησης της βάσης του δέκα. Ένα από αυτά τα άρθρα είναι το ανεκδιήγητο του Κασιμάτη στην Καθημερινή που μου θύμισε κυρίως δελτίο ανορθολογισμού. Οι περισσότεροι αρκούνται στο να τονίσουν πως δυο μαθητές εισήχθησαν στο πανεπιστήμιο γράφοντας μόνο το όνομα τους στην κόλλα.

Η θέσπιση της βάσης του δέκα από την Μαριέττα Γιαννάκου με είχε βρει αντίθετο εξαρχής. Η λογική της βάσης είναι απλή. Σε ένα πρώτο επίπεδο θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει ότι δεν μπορεί να μπει στο πανεπιστήμιο κάποιος με έναν τόσο χαμηλό βαθμό. Η υπουργός θεώρησε ότι η βάση θα ήταν το μαγικό ραβδάκι που θα ωθούσε τους μαθητές να διαβάσουν περισσότερο. Πράγμα που βάση των στοιχείων που παραθέτουν τα ΝΕΑ, δεν συνέβη. Αντ’ αυτού όλο και μεγαλύτερες μάζες κινήθηκαν προς τα ιδιωτικά κολέγια και το εξωτερικό και πολλές (χρυσοπληρωμένες) θέσεις έμειναν κενές.

Αν δεχθούμε τον συλλογισμό ότι είναι απαράδεκτο να εισάγονται «κακοί» φοιτητές, θα ήθελα κάποιοι να μου απαντήσουν για την προσφερόμενη ποιότητα σπουδών στα περισσότερα ιδρύματα. Έχοντας ζήσει το πανεπιστήμιο από μέσα, παρατηρώ ότι δεκάδες τμήματα αποτελούν μικρότερα ή μεγαλύτερα τσιφλίκια ορισμένων καθηγητών. Μαθήματα προσφέρονται ή καταργούνται ανάλογα με τους καθηγητές που αποφασίζεται ότι θα διδάξουν. Το αποτέλεσμα είναι κύκλοι σπουδών με ατάκτως ειρημένα μαθήματα, που δεν συνδέονται μεταξύ τους και οδηγούν σε ένα πτυχίο αχταρμά με μισές γνώσεις

Στο κάτω κάτω της γραφής, για ποιες εξετάσεις μιλάμε; Μιλάμε για τις εξετάσεις που επιβραβεύεται η παπαγαλία φυσικά. Και πάνω σε ποιες γνώσεις; Όσον αφορά την θεωρητική –που ήμουν εγώ- μιλάμε για τα αρχαία, την ιστορία, τα λατινικά, την λογοτεχνία. Ποιος κατάλαβε τι έλεγε ο Σωκράτης; Ποιος κατάλαβε το βάθος της Σονάτας του σεληνόφωτος; Ποιος αναλήφθηκε το πολιτικό μέγεθος του Βενιζέλου; Ακόμα θυμάμαι την ερώτηση του Δημήτρη Ψυχογιού στο πρώτο έτος. «Παιδιά, τι εννοούμε όταν λέμε μεταπολίτευση;» Σιγήν ιχθύος σε μια αίθουσα εκατό ατόμων που ήθελαν να σπουδάσουν ΜΜΕ. Ας μην αναφερθώ στην φετινή ερώτηση ποίος ήταν ο Μένιος Κουτσόγιωργας στην κατεύθυνση της δημοσιογραφίας.

Στα μάτια μου η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο θυμίζει περισσότερο χρηματιστήριο. Έχεις ένα κεφάλαιο και ποντάρεις στην μετοχή που θα σου φέρει τα καλύτερα κέρδη. Αυτή η λογική δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και η αλλαγή πρέπει να είναι εκ βάθρων, από αυτό το έκτρωμα γραμμικής αφήγησης άχρηστης και ανούσιας γνώσης που επιβραβεύεται ο επιμένων στην αποστήθιση. Ένα σύστημα όπου τα πανεπιστήμια θα θέτουν τις προϋποθέσεις εισαγωγής, όπου θα υπάρχει δυνατότητα εσωτερικής κινητικότητας. Το πρόβλημα δεν λύνεται με μια αυθαίρετη βάση. Το στοίχημα είναι η αναβάθμιση της παιδείας ώστε η βάση να είναι περιττή…