Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς..

Οργή. Αυτό ένιωσα όταν άκουσα τις δηλώσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την αποστασία του 65.

Με τον όρο Αποστασία ή Ιουλιανά αναφέρεται στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας η περίοδος πολιτικής ανωμαλίας που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965 έως την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Μετά την παραίτηση Παπανδρέου σχηματίστηκαν κυβερνήσεις από μέλη της Ενώσεως Κέντρου παρά τη σφοδρή αντίθεση του αρχηγού της Γ. Παπανδρέου και της πλειοψηφίας των βουλευτών της. Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί αυτών των κυβερνήσεων, καθώς και οι βουλευτές της Ε.Κ. που τελικά στήριξαν αυτές τις κυβερνήσεις χαρακτηρίστηκαν από μέρος του Τύπου και του λαού αποστάτες, καθώς υπήρχε η ως τώρα αναπόδεικτη εντύπωση σε πολιτικούς, δημοσιογράφους αλλά και κάποιους ιστορικούς ότι η στήριξη που παρείχαν δεν πήγαζε από πολιτική ή ιδεολογική συμφωνία, αλλά ήταν προϊόν χρηματισμού και υποσχέσεων για ανάληψη κυβερνητικών αξιωμάτων. Η περίοδος αυτή ήταν περίοδος πολιτικής αστάθειας και εντάσεων με έντονη την ανάμιξη του νεαρού τότε βασιλιά Κωνσταντίνου στα πολιτικά πράγματα της χώρας κατά παράβαση του Συντάγματος του 1952. Οδήγησε σε απαξίωση των πολιτικών και άνοιξε τον δρόμο στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. -wikipedia

Ο αρχηγός των αποστατών 43 χρόνια μετά, προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία αθωώνοντας τον εαυτό του ισχυριζόμενος πως ότι έκανε τότε ήταν για το καλό του τόπου. Βέβαια είναι πολύ εύκολο να τα ισχυρίζεται αυτά τώρα που δεν ζουν ούτε ο Γεώργιος, ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου για να τον διαψεύσουν. Παρόλα αυτά, απόρρητα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δημοσιεύτηκαν σήμερα στα Νέα φανερώνουν πως η πτώση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου ήταν μεθοδευμένη και σχεδιασμένη έξι μήνες πριν την κρίση, σε συνεργασία Κωνσταντίνου και Μητσοτάκη με ενημερωμένη τη CIA η οποία και έδωσε το πράσινο φως
Όλα αυτά αποδεικνύουν την σαθρότητα των επιχειρημάτων του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας ότι δήθεν συμμετείχε στις κυβερνήσεις των αποστατών για να βοηθήσει στην εξεύρεση λύσης του πολιτικού προβλήματος.
Η αλήθεια είναι ξεκάθαρη. Συμμετείχε στο σχέδιο αποδόμησης του Γέρου της Δημοκρατίας, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Ποια ήταν τα πραγματικά του κίνητρα, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Έχει ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι σχεδόν 25 χρόνια αργότερα επιχείρησε ξανά την πολιτική και ηθική εξόντωση του Ανδρέα Παπανδρέου με την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο- μια παραπομπή για την οποία έχουμε επαρκέστατες ενδείξεις σκευωρίας. Ο κ. Μητσοτάκης στο πρόσφατο επιστημονικό συμπόσιο που οργάνωσε το ομώνυμο ίδρυμα του ισχυρίστηκε πως έχει πληρώσει το τίμημα της στάσης του. Αναρωτιέται κανείς με ποιον τρόπο. Λίγα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας έγινε διαδοχικά υπουργός, αρχηγός της Ν.Δ. και πρωθυπουργός. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί βάσιμα ότι φέρει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για το ότι η πολιτική μας ζωή έχει αποκτήσει έκτοτε μια μόνιμη ροπή προς τη σκανδαλολογία και την κομματική αξιοποίηση της Δικαιοσύνης. Είναι αυτός ικανός λόγος για να μείνουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν; Ασφαλώς όχι. Το ότι ακόμα και σήμερα όμως ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί μεθοδικά να διαστρεβλώσει την ιστορική αλήθεια, είναι επαρκής λόγος για να μην του δοθεί άφεση των πολιτικών του αμαρτιών.
Τελικά όμως μήπως πλήρωσε τις αμαρτίες του; Θυμηθείτε πως η ζωή τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα με αποτέλεσμα την πτώση της δικής του κυβέρνησης τον Σεπτέμβρη του 93 από τον Αντώνη Σαμαρά….

Το δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα